Forum-Szkolenia

Blanko84Owszem, najpierw miałam do czynienia z książką *****'a. Czytając informacje w niej zawarte, zaczęłam się jednak szerzej interesować tym tematem, jak również szkoleniami ************* chcąc rozwijać wiedzę, którą zyskałam, po jej lekturze. Była dla mnie jedynie inspiracją, pozwoliła uzmysłowić sobie poruszone w niej kwestie, tak naprawdę skłoniła do nowej drogi rozwoju osobistego i - świadomości jego konieczności. Z perspektywy czasu uważam, że to szkolenie było częścią właściwą i bodźcem do kształtowania nawyków, stworzenia własnej wizji rozwoju, a co najważniejsze - czymś, co sprawiło, że zrozumiałam w pełni treści zawarte w "7nawykach skutecznego działania".

Dlaczego szkolenie mi pomogło?
Dzięki ćwiczeniom i specjalnym warsztatom, dzięki przykładom i profesjonalnym podejściu trenera, który prowadząc je, naprawdę wiedział co robi, przemawiając - wiedział co chce Nam przekazać i robił to z pasją, przekonaniem i charyzmą.
Co więcej, wydaje mi się, że czerpie ze swojej pracy niesamowitą satysfakcję. Nie dziwię się, gdybym widziała tylu zaskoczonych i zafascynowanych ludzi, którzy nie - krecą się w fotelach, rozglądają dookoła i patrzą na zegarek, kiedy szkolenie dobiegnie końca, a - słuchają z przejęciem, sama czerpałabym satysfakcję z tego co robię.

Jeżeli chodzi o życie osobiste - tak, zasady, których się nauczyłam stosuję zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym, ponieważ zrozumiałam, że szczęście i sukces na polu publicznym jest efektem zwycięstwa na polu osobistym...

Trudno ją zrozumieć i przyswoić największe wartości zaznaczone w książkach, bez połączenia z praktyką i wiedzą wyniesioną z zajęć. Takie jest moje odczucie, ale może są osoby, którym wystarcza niewzmocniona niczym teoria. Warto pamięta jednak, że na stopień zrozumienia i zapamiętania wpływa polisensoryczny odbiór bodźców, czyli nie tylko wzrokowe poznanie.

W kwestii planowania, wydaje mi się, że o planowaniu obowiązków zostało już wiele powiedziane. Uwzględniono relacje najważniejsze - nie ważne, pilne - nie pilne, wspomniano o likwidowaniu ze swojego planu działania to, co niczego nie wniesie, co nie jest potrzebne do realizacji celów. Może czytam nieuważnie, ale mało uwagi poświęcono do tej pory problemowi odpoczynku i planowania w tym zakresie. Przecież odpoczynek, regeneracja energii jest niesamowicie istotny! Pokłady chęci do działania nie są niewyczerpalne, a efektywność naszej pracy w znacznym stopniu od nich zależy. Wiele osób o tym zapomina, forsując swoje siły fizyczne i psychiczne. Jeśli na razie nie czują rezultatów takiego postępowania, to z pewnością poczują za kilka lat, ale wtedy może się już nie uda kompleksowa regeneracja. Warto więc, patrząc na życie perspektywicznie, ując potrzebę relaksu w ramach dnia i postrzegać na równi z obowiązkami pilnymi:)

Zgadzam się. Ja mogę się przyznać do tego, że ostatnio mam trudności z wypoczynkiem, bo cąły czas albo pracuję albo myślę o pracy, w efekcie coraz bardziej jestem zmęczona. Nawet gdy mam trochę wolnego myślę o tym, czego jeszcze nie zrobiłam a powinnam zrobić. Nie wiem , czy wpadam w pracocholizm? Kiedyś taka nie byłam, chyba ten głupio kryzys mnie zestresował.

Jak słyszę słowo kryzys, zaczynam się denerwować. Ludzie mówią:"Jest ciężko, bo jest kryzys", ale często nic nie robią w kierunku tego, aby było lepiej. Kryzys jest też w połowie naszą projekcją i produktem mediów. Dlatego rozwijajmy się, działajmy, mimo tego wszystkiego. Na to, zawsze jest czas.

No właśnie 2 posty wyżej piszę, że pracuję za dużo przez kryzys. Nie siedzę z założonymi rękami, nie narzekam, tylko próbuję robić rożne rzeczy, czasem nawet w tym samym czasie. Nie kojarzy mi się słowo kryzys z narzekaniem i bezczynności, lecz z nadprogramową aktywnością, która jest w dłuższej perspektywie męcząca, co sprawia, że zaczynam narzekać.

Zrozumiałem z tej rozmowy, że ważne jest to, aby podejmować decyzje. Nieważne zaś to, czy są one świadome, czy też nie. Bez względu na to, co rozumiemy przez termin "świadome".
Jestem ciekaw, jakie ćwiczenie zaproponowałbyś "Doświadczony forumowiczu" grupie treningowej dla wytrenowaina
Praxis tak określonej kompetencji zakładając, że z jakiegoś powodu wygłosiłbyś wpierw taką Teoria na szkoleniu, dajmy na to z zakresu zarządzania zespołem, delegowania zadań i uprwnień, czy też zarządzania projektami.
Serdecznie proszę o konkretną odpowiedź.
Dziękuję.

To zdanie jest wyrwane z kontekstu - było odpowiedzią na konkretny zarzut / o konkretne słowo. Żeby nie było wątpliwości: jestem całkowicie ZA planowaniem. Planowanie jest podstawą biznesu a i w życiu prywatnym też przynosi wiele korzyści.
Moja luźna dygresja na temat "filozoficznego podejścia do nie przewidywalnych okoliczności" nie ma z tym nic wspólnego. Chodziło mi tylko o to, że czasem jest tak, że mamy wszystko zaplanowane na ostatni guzik a tu ... trach - spada nam cegłówka z dachu na głowę ... Ale to zupełnie abstrakcyjne moje przemyślenia i absolutnie nie powodują, że przestaję planować
Jeszcze raz podkreślę JESTEM CAŁKOWICIE ZA PLANOWANIEM.

Dzięki za odpowiedź.
Pytałem o ćwiczenie bowiem poszukuję inspiracji pomocnych w tworzeniu ćwiczeń i zabaw dla doświadczonej szkoleniowo grupy menedżerskiej. Celem warsztatu będzie zrozumienie i opanowanie technik decyzyjnych, umiejętność delegowania zadań i zarządzania zespołem w procesie zmiany.
Pozdrawiam

Planowanie czasu to bardzo istotna kwestia. Pisałem na ten temat w jednym wątku, ale widzę, że tutaj temat lepiej się chyba odnajdzie.

Pracuję jako menager i zarządzam trzema działami w spółce zajmującej się produktami finansowymi. I zazwyczaj, kiedy rozmawiam z kimś i mówię o tym, że koordynuję pracę trzech działów i zarządzam 40to osobową grupą ludzi, moi znajomi mają mocny ubaw. Pewnie dlatego, że znają mnie jako osobę dość impulsywną i niezorganizowaną.

Jednak poszedłem na szkolenie z zakresu siedmiu nawyków *******'a i zauważyłem, że najważniejsze dla projekt menagera są dwa nawyki. Ustalanie priorytetów (pozawala to na spokojną, harmonijną pracę, która przebiega bez "pożarów"). Cecha ustalania priorytetów jest ciężka do wypracowania, ale śmiało można powiedzieć, że jeśli się uda, to efekt jest bardzo mocno odczuwalny w codziennym życiu projekt menagera. Drugim takim nawykiem, który kiedyś był mi obcy, jest tzw. zaczynanie z wizją końca. Kiedy objąłem obecne stanowisko, każdy projekt strasznie się dłużył. A na końcu, sam nie wiedziałem, czy właściwie nam wyszło, czy nie? Teraz wygląda to inaczej - kiedy zaczynam projekt, wiem jak ma wyglądać zakończenie i dzięki temu łatwiej mi dobierać sposoby działania, aby finalnie wiedzieć, czy zakończyliśmy projekt sukcesem, czy klęską. I czy właśnie tego oczekiwałem od swoich podwładnych.

Podsumowując - życia prywatnego nie warto przesadnie planować, bo możemy stać się nieszczęśliwi. Natomiast życie zawodowe i plany projektowe warto dobrze przemyśleć i zaplanować. To zwykle przynosi dużo, pozytywnych efektów.

Nie da się wszystkiego w życiu zaplanować, ale jakieś podstawy powinniśmy mieć. W życiu powinniśmy mieć cel, do którego będziemy dążyć.
Zaplanowanie czegoś daje nam motywację do działania.Jest to taki motor bez, które cieżko byłoby coś osiągnąć, bo by nam się po prostu nie chciało.
Należy pamiętać tylko, iż nie wszystko może się ułożyć tak jak chcieliśmy. Ważny jest efekt, że coś osiągneliśmy.